Πλάι στους, σχεδόν αποκλειστικά αγγλικούς, όρους του ποδοσφαίρου - το άουτ, το πέναλτι, το σουτ, το οφσάιντ κ.ο.κ - υπάρχει και ένας ελληνικός. Ελληνικότατος: Το «όπως όπως». Συχνότατα αναφερόμενο στις ραδιοφωνικές περίγραφες ποδοσφαιρικών αγώνων, παλαιοτέρων εποχών, είναι η αλήθεια. Κυρίως για να περιγράψει ενέργειες της τελευταίας στιγμής των αμυντικών παικτών, ή των τερματοφυλάκων των ομάδων: «Απέκρουσε όπως όπως»… «έδιωξε… όπως όπως»… «Έσωσε όπως όπως» κ.ο.κ…
Μου το θύμισε παλαιός σπουδαίος μας φιλόλογος, αν και αλλού αναφερόμενος…:
Για εμάς τους παλαιότερους, αυτό το «όπως όπως» ηχεί οικεία και απηχεί πολλά.
Άλλοτε η γιαγιά, άλλοτε η μάνα μας, όταν δεν ήταν καλό ή αρκετό το φαγητό ή δεν μας άρεσε κάθε μέρα το ίδιο, εκείνες συμβιβαστικά και γλυκά μας παρηγορούσαν: «Δεν πειράζει παιδί μου, μη στενοχωριέσαι, να περάσουμε απόψε, όπως όπως, και θα δεις αύριο θα είναι καλύτερα».
Και με τα ρούχα μας πάλι, χειμώνα καλοκαίρι, αν δεν ήταν καλά - και πότε ήταν; Τα ίδια πάλι: «Κοίταξε παιδί μου να περάσουμε όπως όπως τώρα, καλό μου, και θα δεις όλα θα φτιάξουν» κτλ. κτλ.
Έτσι, λοιπόν, «όπως όπως» …Τελειώσαμε ύστερα, όπως όπως, το γυμνάσιο, στρυμωγμένοι στα θρανία μας και στις αίθουσές μας, όπως όπως. Και οι δάσκαλοί, όπως όπως κι αυτοί. Και η τροφή μας πολύ χειρότερα από το όπως όπως της γιαγιάς και της μάνας μας. Όπως όπως κι οι σπουδές μας στο πανεπιστήμιο, όπως όπως τα ερωτικά της νιότης μας, ακόμα και η ξενοιασιά της…
Κι όμως, αν γινόταν να τα ξαναζήσουμε, κανένας πιστεύω δεν θα άλλαζε με κάτι άλλο εκείνα τα χαρισάμενα χρόνια.
Υ.Γ.: Επανερχόμενος στην ποδοσφαιρική χρήση του «όπως όπως», που ανέφερα στην αρχή, θα ήταν άδικο, εκτός από τη μαεστρική εκ μέρους τους περιγραφή των αγώνων, να μην αναγνωριστεί σε εκείνους τους (πριν από τον Διακογιάννη) πρωτοπόρους του επαγγέλματος (Αντώνη Πυλιαρό, Βασίλη Γεωργίου, Στάθη Γαβάκη, Γιάννη Λογοθέτη, Μιχάλη Γιαννακάκο), ότι ήταν και σπουδαίοι χειριστές της ελληνικής γλώσσας. (Από τον Σ. Μουμτζή αυτή η παρατήρηση).
Σε εκείνες τις αναμεταδόσεις τους οφείλεται η εξοικείωση ημών των προ-εφήβων της εποχής με μετοχές όπως «ο επερχόμενος» και «ο καραδοκών», σπάνια ρήματα, όπως «τελεσφορώ», «αποσοβώ», «διεμβολίζω», επιθέτων όπως «ευθύβολος» και βέβαια η μαγική έκφραση «αιλουροειδής απόκρουση». Και άλλα και άλλα…
Γιώργος Ι. Κώστούλας